Huilen en de ouder-kind-relatie

Op deze pagina wordt uitgebreid stilgestaan bij de mogelijke invloeden die huilen op de ouder-kind-relatie kunnen hebben.

De Relatie tussen ouder & kind en huilen

Het huilen van je baby speelt zich af in de relatie met jou als ouder. Huilen is er tenslotte voor bedoeld dat je als ouder in actie komt, je baby heeft namelijk iets nodig. Maar als huilen niet stopt, dan kan dit ook voor veel stress zorgen. En veel stress bij jou als ouder, kan weer voor meer huilen zorgen.

Wat er door het huilen gebeurt is dat de relatie tussen ouders en kind onder druk komt te staan. Je kunt je als ouder steeds meer gestresst en onzeker gaan voelen, waardoor het moeilijker wordt om rustig en liefdevol te reageren op je huilende baby. Hormonen en het slaaptekort bij jullie als ouders, verergeren dit. Het huilen van de baby kan daardoor vervolgens gaan toenemen, wat ook weer meer stress oplevert. Op die manier kunnen zowel je baby als jij (en vaak het hele gezin) ontregeld raken.

Doe ik iets verkeerd?

Jouw karakter en hoe je in je vel zit, zijn van invloed op het huilen van je baby. Als je bijvoorbeeld angstig of somber bent, is het moeilijker om kalm en sensitief te reageren op het huilen van je baby. Ook als je oververmoeid of gespannen bent, is het moeilijker om kalm te reageren. Het geluid van een huilende baby is dan een stuk moeilijker te verdragen dan wanneer je zelf lekker ontspannen en uitgerust bent. Aan de andere kant kan het huilen van je baby ook de oorzaak zijn dat je je oververmoeid of gespannen voelt. Het is dus een wisselwerking.

Factoren die indirect van invloed zijn op het huilen
Als ouder kan je door allerlei redenen meer stress hebben. Bijvoorbeeld wanneer je ook een kind in je gezin hebt waar problemen mee zijn, extra drukte door een meerling, relatieproblemen, geen steun of afwezigheid van je partner, problemen in je familie of je werk, armoede, overlijden of ernstige ziekte in je naaste omgeving. Soms kan je ook ervaren dat je geen of te weinig hulp krijgt vanuit je netwerk. Al dit soort stressoren zijn van invloed op hoe het met je gaat. Zij hebben direct of indirect ook invloed op het huilen van je baby.

Je hebt alles al geprobeerd, maar je kindje blijft maar huilen en is ontroostbaar. Je weet niet goed wat er aan de hand is en wil maar een ding: dat het huilen stopt. Je probeert je baby te troosten, maar voelt intussen de stress zowel bij jezelf als bij je baby behoorlijk oplopen. Je voelt je hartslag misschien wel omhoog gaan en je ademhaling sneller worden. Het zweet breekt je uit. Misschien roept het huilen ook wel allerlei gevoelens en gedachten bij je op. Bijvoorbeeld onzekerheid (“Doe ik het wel goed, waarom kan ik mijn baby niet troosten?”), angst (“Er is iets mis met mijn baby!”) of gevoelens van onmacht (“Wanneer houdt het op?”).

Weet je dat dit normale reacties, gevoelens en gedachten zijn? En hoe zinvol het is om die gevoelens te delen met anderen? In dit filmpje wordt dat uitgelegd.